Ο Άγιος Μάρτυς Λεωνίδης καταγόταν από την Πελοπόννησο και ήταν «έξαρχος» πνευματικού χορού, δηλαδή ηγούμενος κύκλου μαθητών του Κυρίου. 

Κατά τη διάρκεια του διωγμού του Δεκίου (250 μ.Χ.) συνελήφθη στην Τροιζηνία της Πελοποννήσου και μαζί του συνελήφθησαν και οι μαθήτριές του, Χαρίσσα (ή Χαρίεσσα), Νίκη, Γαληνή, Καλλίς, Νουνεχία, Βασίλισσα και Θεοδώρα, λίγες ημέρες πριν το Πάσχα και οδηγήθηκαν στην Κόρινθο ενώπιον του Ρωμαίου ηγεμόνα της Κορίνθου Ανθυπάτου Βενούστου. 

Εκεί ο ηγεμόνας επεχείρησε με δελεάσματα στην αρχή αλλά και με απειλές στη συνέχεια, να πείσει τον Άγιο Λεωνίδη και τις επτά γυναίκες να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Οι μάρτυρες όμως έμειναν ακλόνητοι. Ο Βενούστος διαπιστώνοντας την σταθερότητα του Αγίου Λεωνίδη, διέταξε να τον κρεμάσουν ψηλά και να του ξεσκίσουν το σώμα με αιχμηρά όργανα. Στη συνέχεια έδωσε εντολή να βυθίσουν το νεκρό σώμα του Μάρτυρος στην παραλία του Κορινθιακού μαζί με τις Αγίες. Και ενώ οι Αγίες Μάρτυρες οδηγούνταν από τους δημίους για να ριφθούν στη θάλασσα, η Αγία Χάρισσα έψαλλε λέγοντας: «Ένα μίλι έτρεξα, Κύριε, και στράτευμα με καταδίωξε, και δεν Σε αρνήθηκα, Κύριε. Σώσε μου το πνεύμα». Αλλά και όταν τις επιβίβασαν στο πλοίο, συνέχισαν να ψάλλουν την ωδή, μέχρι που ανοίχτηκαν μέσα στη θάλασσα. Εκεί τούς έδεσαν όλους με πέτρες και τους έριξαν στο βυθό της θάλασσας. Οι Άγιοι, εισήλθαν στη ζωή του Παραδείσου την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου.

Το 1917 ανευρέθηκαν τα Ιερά Λείψανά τους, όταν σε ευσεβείς Επιδαύριους υποδείχθηκε σε όραμα η τοποθεσία που έπρεπε να σκάψουν, για τον ιερό θησαυρό. Εκεί ανευρέθηκαν τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Μαρτύρων. Πολυάριθμα θαύματα επιβεβαίωσαν την γνησιότητα των λειψάνων, τα οποία έκτοτε αποτελούν μέγα προσκύνημα. Επ\’ ονόματι του Αγίου Λεωνίδη και της συνοδείας του, οι ευσεβείς κάτοικοι της περιοχής ανήγειραν νέο ναό σε αντικατάσταση του ερειπωθέντος ιερού ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ήδη τα Ιερά Λείψανα είναι τοποθετημένα μέσα σε αργυρή Λάρνακα και αποτελούν πηγή θαυμάτων για όσους με ευλάβεια και πίστη καταφεύγουν στους Αγίους επικαλούμενοι την προς τον Θεόν μεσιτεία τους. 

Η μνήμη του Αγίου Λεωνίδη και της συνοδείας αυτού είναι στις 16 Απριλίου, αλλά πανηγυρίζεται την Τετάρτη της Διακαινησίμου.