Ο Όσιος Λεόντιος, γεννήθηκε το 1520 στο Άργος της Πελοποννήσου. Για τους γονείς του και την παιδική του ηλικία δεν γνωρίζουμε τίποτα μπορούμε όμως να συμπεράνουμε ότι ο Όσιος καταγόταν από ευσεβείς γονείς, αφού μόλις 17 ετών, το 1537, «ἡσύχαζε εἰς ἕνα μονύδριον» της Αργολίδος, δηλ. είχε επιλέξει για τον εαυτό του τον μοναχικό βίο. 

Έτσι ο Όσιος αφού εγκατέλειψε τους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους του επεδόθη από τη νεανική του ηλικία σε νηστείες, προσευχές και ασκήσεις του σώματος και σε θεάρεστα έργα. Αν και ήταν πολύ νέος στην ηλικία είχε σύνεση γεροντική. Μέρα και νύχτα μελετούσε την Αγία Γραφή. 

Το έτος 1537, όταν οι Τούρκοι άρχισαν την επίθεση εναντίον του Ναυπλίου, ο Λεόντιος προφήτεψε ότι το κάστρο θα ερχόταν στα χέρια των Αγαρηνών, πράγμα που έγινε το 1540. Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Τούρκους ο Λεόντιος κατέφυγε στο Άγιον Όρος, το οποίο ιδιαιτέρως αγάπησε. Όταν έφτασε στη Μονή του Αγίου Διονυσίου και ζήτησε να τον κατατάξουν στους Μοναχούς Αυτής, ο Ηγούμενος του είπε: «Εάν θέλεις να μείνεις εδώ πρέπει να δηλώσεις ότι θα έχεις τελεία υποταγή και ότι ποτέ δε θα απομακρυνθείς της Μονής». Ο Όσιος δέχτηκε και τούς δύο όρους, τους οποίους τήρησε μέχρι τέλους της ζωής του. Ο Όσιος σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έγινε μεγαλόσχημος μοναχός. 

Το κελί του, 1,50μ. 2μ. περίπου, στο οποίο μετά δυσκολίας μπορούσε να ξαπλώσει, σώζεται ακόμη και σήμερα στο πίσω μέρος του οικονομείου, όπου διακονούσε. Εκεί έζησε εξήντα ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων μία φορά εισήλθε στη μονή και πάλι μία φορά εξήλθε, όταν δηλ. προς Κύριον αποδήμησε.

Η ασκητική του ζωή υπήρξε υποδειγματική, γεμάτη αγώνες, κόπους, νηστείες, ολονύκτιες προσευχές, στεναγμούς, δάκρυα, υπομονή και καρτερία. Και επειδή ο ενάρετος Όσιος απέκτησε πνευματική καθαρότητα, ο Κύριος στην ταπεινή του ψυχή χάρισε πνεύμα σοφίας, συνέσεως, πραότητας, αγιασμού και διοράσεως. Με αυτά τα χαρίσματα και μάλιστα με το πνεύμα της διορατικότητας, βοήθησε πολλούς να προκόψουν στην άσκηση και τους οδήγησε στη σωτηρία. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι στον Ιερό Σταυράκιο, Σκευοφύλακα του Ναυπλίου και φίλο του, προμήνυσε ότι τον επόμενο χρόνο θα εκδημήσει προς τον Κύριο και πρέπει να ετοιμάζεται.

Ο Όσιος Λεόντιος, έφθασε σε βαθύ γήρας και όταν προγνώρισε ότι ήρθε ο καιρός της αποδημίας του, έμεινε αρκετές μέρες στο κελί του κλεισμένος και προσευχόμενος. Την Κυριακή, αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, κάθισε στο συνοδικό με τους συμμοναστές του, συζήτησε πνευματικά μαζί τους και έπειτα σηκώθηκε, έβαλε μετάνοια σε όλους τους πατέρες της μονής, ζήτησε συγχώρηση και τις προσευχές τους, για να έχει ειρηνικό τέλος. Μετά μικρή ασθένεια, μιας ημέρας, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, την 16η Μαρτίου 1605 σε ηλικία 85 ετών.

Έξι μήνες μετά τον θάνατο του Οσίου από τον τάφο του ανέβλυζε πλούσιο μύρο, γι αυτό και ονομάσθηκε Μυροβλύτης. 

Αν και ο Όσιος κοιμήθηκε στις 16 Μαρτίου η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Ιουνίου ίσως επειδή εορτάζουν τότε δύο άλλοι άγιοι Λεόντιοι. Στη θέση Πορτίτσες της πόλεως Άργους Αργολίδος υπάρχει από το 1989 ναός αφιερωμένος στον Άγιο.